سلامت و ایمنی روابط جنسی

لزبین‌ها، گی‌ها، دوجنس‌گراها، و تراجنس‌ها در هر جامعه‌ای وجود دارند. آن‌ها متفاوت اند؛ از هر نژاد و قوم و طبقه‌ی اجتماعی، همه‌ی گروه‌های سنی، و از همه‌ی کشورها هستند. در مقایسه با دگرجنس‌خواه‌ها، خطرات بیشتری سلامت جامعه‌ی رنگین‌کمانی را تهدید می کند. بخشی از این خطرات به تفاوتی که آن‌ها در رفتار جنسی‌شان دارند مربوط می‌شود، اما بقیه‌ی این خطرها مربوط به نابرابری ساختاری و اجتماعی مثل عدم پذیرش عرفی و تبعیضی است که جامعه‌ی رنگین‌کمانی آن را تجربه می‌کند.

بیماری‌های آمیزشی
بیماری‌های آمیزشی در میان مردان همجنس‌گرا و دوجنس‌خواه در حال افزایش است و به تازگی افزایش سیفلیس در کشور پیشرفته‌ای چون آمریکا نیز به ثبت رسیده است. در سال ۲۰۱۲، مردانی که با مردان دیگر رابطه‌ی جنسی داشته‌اند، ۷۵ درصد از موارد ابتلای سیفلیس‌های نوع اول و دوم در ایالات متحد را به خود اختصاص داده‌اند. رابطه‌ی جنسی مرد با مرد اغلب بیماری‌های آمیزشی دیگری نظیر سوزاک و کلامیدیا را (که می‌تواند موجب عفونت‌های تناسلی و مقعدی بشود) در پی داشته است.
ویروس پاپیلیوم انسانی (HPV) شایع‌ترین بیماری آمیزشی‌ای است که در این کشور وجود دارد و یک نگرانی جدی برای همجنس‌گرایان مرد نیز به شمار می‌رود. برخی از انواع HPV می‌تواند منجر به زگیل‌های تناسلی و مقعدی شود که در نهایت می‌تواند باعث به وجود آمدن سرطان‌های مقعدی و دهانی بشود. مردان همجنس‌خواه ۱۷ برابر مردان دگرجنس‌خواه در معرض سرطان دهان هستند. مردان مبتلا به HIV مثبت حتا بیش از مردان دیگر در معرض ابتلا به سرطان مقعدی هستند.

بیماری‌های آمیزشی چه‌طور گسترش می‌یابند
این بیماری‌ها از طریق تماس با شخصی که مبتلا است منتقل می‌شود. تماس‌های جنسی، شامل رابطه‌ی جنسی سکس دهانی، مقعدی، واژینال، و همین طور تماس پوستی آلت جنسی می‌شود. برخی از بیماری‌های آمیزشی مثل ایدز، کلامیدیا، و سوزاک، از طریق ترشحات جنسی مثل منی منتقل می‌شوند. اگرچه برخی از انواع این بیماری‌ها مثل ایدز و هپاتیت B از طریق خون نیز منتقل می‌شوند، تب‌خال‌های تناسلی، سیفلیس، و HPV اغلب از طریق تماس پوستی آلت جنسی ایجاد می‌شود.

نشانه‌های بیماری‌های آمیزشی چیست؟
بیشتر بیماری‌های آمیزشی علائمی ندارد، بنابراین شما یا شریک جنسی‌تان ممکن است، بدون این که بدانید، به این بیماری‌ها مبتلا باشید. تنها راه دانستن این که آیا شما بیماری آمیزشی دارید یا نه، انجام آزمایش است. مراکز بهداشتی و درمانی نزدیک به محل زندگی خود را پیدا کنید، و با پزشک خانواده یا پزشک متخصص در مورد انجام این آزمایش‌های ساده ولی حیاتی صحبت کنید. مبتلا بودن به یک بیماری آمیزشی، مثل تب‌خال جنسی، راه را برای مبتلا شدن به ویروس ایدز هموار و امکان ابتلا به آن را تقویت می‌کند. بنابراین، انجام دادن دوره‌ای آزمایش‌ها برای حفاظت از سلامت خودتان و شریک یا شرکای جنسی‌تان بسیار مهم است.

عکس: امید کشتکار از نمایشگاه نقاشی های دیواری کیت هارینگ در پاریس

چه زمانی باید آزمایش بدهیم؟
همه‌ی مردان همجنس‌گرا و دوجنس‌گرا باید دست کم سالی یک بار برای بیماری‌های آمیزشی شایع آزمایش بدهند. تنها راه اطمینان از سلامت آزمایش دادن است. مبتلا بودن به یک بیماری آمیزشی مثل سوزاک باعث می‌شود شما خیلی راحت‌تر مبتلا به ایدز بشوید. بنابراین، برای محافظت از سلامت خودتان و شریک یا شرکای جنسی‌تان بسیار مهم است که آزمایش بدهید. ما این آزمایش‌ها را برای مردان همجنس‌گرا و دوجنس‌خواه، و تمام مردانی که با همجنس خود رابطه‌ی جنسی دارند، پیشنهاد می‌دهیم:
ایدز
سیفلیس
هپاتیت B
هپاتیت C برای مردان در سنین ۵۰ تا ۷۰ سالگی، و کسانی که رفتار جنسی پرخطر دارند
کلامیدیا و سوزاک مقعدی، در صورتی که طی سال گذشته هریک از طرفین یک رابطه‌ی جنسی مقعدی بوده‌اید
کلامیدیا و سوزاک در آلت جنسی مردانه (مجرای خروجی مثانه)، در صورتی که در سال گذشته آلت جنسی‌تان را در مقعد و یا دهان شریک جنسی‌تان فرو کرده‌اید
سوزاک حلق، اگر در سال گذشته در رابطه‌ی جنسی مقعدی پذیرنده بوده اید، یا دهان شما در تماس مستقیم با آلت جنسی مردانه یا زنانه و یا مقعد شریک جنسی‌تان بوده باشد
گاهی شخص یا سازمان ارائه‌کننده‌ی مراقبت‌های بهداشتی، ممکن است انجام یک آزمایش خون برای بررسی ابتلا به تب‌خال جنسی را هم پیشنهاد دهد. بپذیرید!
مردان همجنس‌گرا و دوجنس‌خواه که شریک‌های جنسی متعدد یا ناشناس دارند، باید به دفعات بیشتری برای بیماری‌های آمیزشی آزمایش بدهند (مثلاً هر سه تا شش ماه یک‌بار).

چه‌طور می‌توانیم از ابتلا به بیماری‌های آمیزشی پیش‌گیری کنیم؟
هرکسی، فارغ از گرایش و هویت جنسی و جنسیتی‌اش، همین که انتخاب کند که رابطه‌ی جنسی داشته باشد، در معرض خطر بیماری‌های آمیزشی قرار دارد. با وجود این، شما می‌توانید کارهای بسیاری برای محافظت از تندرستی‌تان انجام بدهید. شما می‌توانید یاد بگیرید که بیماری‌های آمیزشی چه‌گونه سرایت می‌کنند، و شما چه‌گونه می‌توانید خطر ابتلا به آن را برای خودتان کاهش بدهید.
واکسن بزنید: مردان همجنس‌گرا، دوجنس‌خواهان، و سایر مردانی که با مرد دیگری ارتباط جنسی دارند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به هپاتیتA ، B، و HPV هستند؛ به همین دلیل، پیشنهاد می‌کنیم حتماً در مقابل هپاتیت A و B واکسینه بشوید. واکسن HPV نیز برای مردان زیر ۲۶ سال توصیه شده است.
امن‌تر باشید: انجام آزمایش‌های منظم و واکسن زدن، هردو مهم هستند، اما کارهای دیگری نیز می‌توانید انجام دهید تا خطر ابتلا به بیماری‌های آمیزشی را کاهش دهید:
پیش از انجام رابطه‌ی جنسی، طرف مقابل‌تان را بشناسید و صادقانه درباره‌ی بیماری‌های آمیزشی و انجام آزمایش‌ها صحبت کنید.
از کاندوم به صورت صحیح استفاده کنید، و هر بار که رابطه‌ی جنسی دارید از کاندوم مناسب استفاده کنید. تأکید می‌کنیم: هربار!
درباره‌ی مصرف تفریحی مواد مخدر یا الکل همراه رابطه‌ی جنسی بیشتر فکر کنید. این مواد می‌توانند قابلیت تصمیم‌گیری‌های درست شما – مثل استفاده از کاندوم – را کاهش دهند و منجر به رفتار پرخطر شوند.
تعداد شریک‌های جنسی‌ ناشناس‌تان را محدود کنید. اگر شما تنها با یک نفر که فقط با شما رابطه‌ی جنسی دارد رابطه داشته باشید، می‌توانید خطر ابتلا به بیماری‌های آمیزشی را تا حد قابل توجهی کاهش دهید.
به وضعیت سلامت خود آگاه باشید:‌ اگر شما از وضعیت سلامت خود باخبر باشید، می‌توانید گامی در جهت محافظت از خود و شریک جنسی‌تان بردارید.

آیا بیماری‌های آمیزشی درمان می‌شوند؟
برخی بیماری‌های جنسی (مثل سوزاک، کلامیدیا، و سیفلیکس) با دارو درمان می‌شوند. اگر شما در حال گذراندن دوره‌ی درمانی بیماری‌های آمیزشی هستید، دوره‌ی درمانی خود را کامل کنید و از همه‌ی داروهای تجویز شده به طور کامل استفاده کنید، حتا اگر احساس می‌کنید بهتر یا کاملاً خوب شده‌اید. شریک جنسی شما نیز باید آزمایش بدهد، و در صورت بیماری درمان شود. یادآوری این موضوع بسیار مهم است که برقراری رابطه‌ی جنسی محافظت‌نشده و ناامن (بدون کاندوم)، یا داشتن رابطه‌ی جنسی با کسی که مبتلا به بیماری آمیزشی است، شما را در معرض خطر ابتلا به بیماری آمیزشی‌ای که قبلاً داشته‌اید و یا یک بیماری آمیزشی جدید قرار خواهد داد. سایر بیماری‌های آمیزشی مثل تب‌خال جنسی و ایدز درمان نمی‌شوند، اما با تجویز داروهایی می‌توان عوارض آن‌ها را کنترل کرد.

تبلیغ استفاده از کاندوم در خیابان های پاریس، عکس: امید کشتکار

راه درست و مداوم استفاده از کاندوم
برای دست‌یابی به حداکثر حفاظت و امنیت به وسیله‎ی استفاده از کاندوم، باید آن را درست و همیشه (برای هربار رابطه‌ی جنسی) استفاده کرد. معمولاً درست عمل نکردن کاندوم برای حفاظت از بیماری‌های آمیزشی یا ایدز، بیش از این که به دلیل نامرغوب بودن یا ایراد داشتن محصول باشد، به دلیل استفاده‌ی غیرمداوم و نادرست از آن است. کاندوم‌های متنوعی برای استفاده‌ در انواع روابط جنسی تولید شده است. نحوه‌ی استفاده از هرکدام از این انواع را بخوانید و پیش از وارد شدن به رابطه‌ی جنسی مطمئن شوید نحوه درست استفاده از این کاندوم‌ها را می‌دانید و تمرین کرده‌اید.

چه‌گونه از کاندوم‌ها و غلاف‌های دندانی استفاده کنیم؟
می‌توانید از کاندوم زنانه یا مردانه در هر جنسی برای کمک به محافظت در برابر بیماری‌های مسری یا ایدز استفاده کنید. توجه کنید که، استفاده‌ی همزمان از دو یا سه کاندوم امنیت شما را افزایش نمی‌دهد و در واقع تأثیر منفی دارد، زیرا لغزیدن لایه‌های پلاستیکی روی هم می‌تواند باعث پارگی‌شان بشود. انواع گوناگونی از کاندوم‌های مردانه مانند لغزشی، رنگی، طعم‌دار، خاردار، خیلی بزرگ، اندامی، و غیره وجود دارد. کاندوم‌های مردانه با جنس لاستیک خام یا پلی‌اورتان برای یک رابطه‌ی جنسی امن‌تر اکیداً توصیه شده است. کاندوم‌های مردانه با جنس پلی‌اورتان گزینه‌ی خوبی برای کسانی هستند که به لاستیک خام حساسیت دارند. کاندوم‌هایی با جنس پوست حیوانات به دلیل محافظت نکردن فرد در مقابل ایدز و برخی دیگر از بیماری‌های آمیزشی توصیه نمی‌شود. تنها یک نوع کاندوم زنانه وجود دارد که از نوع لغزشی است و جنس آن از پلی‌اورتان و یا از نسل دوم کاندوم‌های زنانه است. کاندوم‌های نسل دوم از جنس نیتریل مصنوعی است.

توصیه‌هایی برای استفاده از کاندوم
کاندوم‌های زنانه یا مردانه را در هر رابطه‌ی جنسی استفاده کنید. از آن‌ها برای انواع رابطه استفاده کنید: واژنی، مقعدی، و دهانی (برای رابطه‌ی جنسی دهانی فقط از کاندوم مردانه استفاده کنید).
برای لغزندگی بیشتر از روان‌کننده‌هایی با پایه‌ی آب، مثل ژله‌ی کی-وای، استفاده کنید. به هیچ عنوان از محصولات با پایه‌ی روغن، مثل لوسیون یا روغن بچه، استفاده نکنید. روغن می‌تواند کاندوم را ضعیف کند و باعث خراب شدن و پارگی نامحسوس آن بشود.
به تاریخ انقضای کاندوم دقت کنید. از کاندوم‌های تاریخ مصرف گذشته استفاده نکنید. کاندوم‌ها را در محلی سرد و خشک نگه‌داری کنید. آن‌ها را در کیف پول یا ماشین خود نگذارید، چون گرما به کاندوم آسیب می‌رساند.

استفاده از کاندوم مردانه
به محض سفت شدن آلت تناسلی کاندوم را روی آن بگذارید.
پیش از باز کردن بسته‌ی کاندوم به تاریخ انقضای آن توجه کنید.
با انگشتان‌تان بسته‌ی کاندوم را برای اطمینان از نبود حفره‌ی هوا چک کنید. اگر بسته تخت بود، آن را کنار بگذارید و از کاندوم دیگری استفاده کنید. اگر بسته‌ی کاندوم شبیه بالش بود، برای استفاده مناسب است.
بسته‌ی کاندوم را با دقت و به وسیله‌ی سر انگشتان خود باز کنید. از قیچی، دندان، ناخن یا هر وسیله‌ی تیز دیگر برای باز کردن آن استفاده نکنید. مطمئن شوید که کاندوم را پاره نکرده‌اید. مطمئن باشید که حلقه‌ی کاندوم به طرف بیرون باشد.
سر کاندوم را برای اطمینان از خروج هوا فشار دهید. این کار فضایی را برای جمع شدن منی در آن مهیا می‌کند. اگر ختنه نشده‌اید، پوست ختنه‌گاه‌تان را به عقب بکشید.
همان طور که سر کاندوم را نگه داشته‌اید، آن را به سمت پایین آلت جنسی بکشید.
پس از رابطه‌ی‌ جنسی، در حالی که هنوز آلت تناسلی سفت است، کاندوم را به آرامی خارج کنید. انتهای کاندوم را هنگام بیرون کشیدن آن نگه دارید.
هنگام خارج کردن کاندوم، مواظب باشید منی از آن به بیرون نریزد.
کاندوم را گره بزنید تا ترشحات از آن خارج نشوند، و دور بیاندازید.
هیچ‌گاه از یک کاندوم بیش از یک بار استفاده نکنید.

استفاده از کاندوم زنانه
کاندوم را باز کنید و دو حلقه‌ی آن را پیدا کنید. حلقه‌ی کوچکتر درون واژن قرار می‌گیرد. برای قرار دادن کاندوم زنانه در داخل واژن، حلقه‌ی کوچک را فشار دهید تا کاندوم بتواند به راحتی داخل واژن قرار بگیرد.
حلقه‌ی کوچک را درون واژن قرار دهید. با استفاده از انگشت اشاره، حلقه‌ی کوچک را درون واژن فشار دهید. به این ترتیب، می‌توانید مطمئن شوید که کاندوم به درستی در محل خود قرار گرفته است. به محض این که کاندوم در محل قرار گرفت، حلقه‌ی بزرگ‌تر را در بیرون واژن پهن کنید. آلت تناسلی مردانه باید وارد حلقه‌ی بزرگتر بشود.
کاندوم زنانه می‌تواند از هشت ساعت قبل از رابطه‌ی جنسی در واژن جاسازی شود.
بسیار مهم است که آلت تناسلی مرد را حتماً به داخل حلقه‌ی بزرگ هدایت کنید تا آلت مردانه از کنار کاندوم وارد واژن نشود.
پس از رابطه، و بعد از آن که شریک جنسی‌تان آلت جنسی‌اش را خارج کرد، حلقه‌ی بیرونی را بپیچانید تا منی در داخل کاندوم باقی بماند و از بیرون ریختن آن جلوگیری شود، سپس کاندوم را بیرون بکشید.
برای هر بار رابطه‌ی جنسی فقط یک کاندوم زنانه استفاده کنید، و سپس آن را دور بیاندازید. استفاده از یک کاندوم بیش از یک بار توصیه نمی‌شود.
یادآوری: کاندوم زنانه می‌تواند برای رابطه‌ی جنسی مقعدی زنان یا مردان استفاده شود. برای رابطه‌ی جنسی مقعدی، مطابق تمام مراحل بالا عمل کنید. با وجود این، از خارج شدن حلقه‌ی کوچک که در سوراخ مقعد جاگذاری شده مطمئن شوید.

استفاده از غلاف دندانی
غلاف‌های با جنس لاستیک خام «غلاف دندانی» نامیده می‌شوند که به شکل مربع هستند و برای داشتن رابطه‌ی جنسی دهانی امن‌تر استفاده می‌شوند. جلد‌های سلفونی غیر قابل استفاده در مایکروویو، و یا یک مربع بریده‌شده از کاندوم غیرلغزشی (که نوک کاندوم بریده شده و در جهت طول برش خورده)، می‌توانند جایگزین‌های غلاف‌های دندانی باشند. هرکدام از این غلاف‌ها می‌توانند برای واژن یا مقعد در حین رابطه‌ی جنسی دهان به واژن یا دهان به مقعد استفاده شوند.
در صورت استفاده‌ی درست هنگام رابطه‌ی جنسی دهانی، غلاف‌هایی با لاستیک خام می‌توانند از سرایت بسیاری از بیماری‌های آمیزشی مثل ایدز جلوگیری کنند.
این غلاف‌ها را در محلی خشک و خنک نگه‌داری کنید، چرا که گرما به لاستیک خام آسیب می‌رساند.
غلاف‌های دندانی را با دقت استفاده کنید که پاره نشوند.
این غلاف‌های دندانی را محکم در میان دستان خود نگه دارید و در همین حالت آن را روی واژن یا مقعد قرار دهید.
مطمئن شوید که در طول رابطه، یک طرف را به سمت خودتان و طرف دیگر را به سمت شریک جنسی‌تان نگه داشته‌اید، و جای این سطوح عوض نشوند. یادتان نرود کدام طرف مربوط به کدام یک از شما است.
برای لغزندگی بیشتر، از لغزنده‌های با پایه‌ی آب استفاده کنید. از محصولات با پایه‌ی روغن مثل لوسیون یا روغن بچه استفاده نکنید، زیرا روغن به لاستیک خام آسیب می‌زند.
هیچ‌گاه از یک غلاف بیش از یک بار استفاده نکنید. پس از رابطه‌ی جنسی آن را دور بیاندازید.